Mroczna historia ukryta w Halloween i Dniu Wszystkich Świętych. Co mają wspólnego z zagładą Atlantydy?

Halloween (All Hallows’ Eve, Wieczór Świętych), Dzień Wszystkich Świętych, Dzień Zaduszny, słowiańskie Dziady, celtycki Samhaim, nordycki Alfablót, meksykański Dzień Zmarłych to tylko kilka przykładów celebracji związanych z ideą śmierci, zmarłych, czci przodków, życia wiecznego. Obchodzone są one każdego roku na przełomie października i listopada. Okazuje się jednak, że może być między nimi związek wykraczający poza to co znamy.

Co tak naprawdę wydarzyło się 12 800 lat temu między 31 październikiem a 2 listopadem? Otóż był to czas, w którym doszło do potężnej katastrofy, ostatecznej zagłady wspaniałej pradawnej cywilizacji. Dnia 1 listopada upadła starożytna Atlantyda, a święta które obchodzimy w tym czasie mają to upamiętniać.

Rocznica Starożytnej Katastrofy

Szczegółowy opis tragicznego końca Atlantydy otrzymujemy z channelingów Bashara (Darryl Anka). W sesji „Ostatnie Dni Atlantydy” z 2019 roku pojawił się następujący przekaz:

Przełom z października na listopada przypada w rocznicę zniszczenia Atlantydy. Chociaż dzisiaj zmieniło się to w coś innego, w inne tłumaczenie, jest to jednak pierwotny powód, dla którego macie Halloween, Wszystkich Świętych czy ideę Dnia Zadusznego: 31 października, 1 listopada, 2 listopada – dzień przed zagładą, dzień zagłady, dzień po zagładzie Atlantydy. Jest to pierwotny powód tych świętych dni, pamiątka po tamtych wydarzeniach.

Wspaniałe Pradawne Imperium

Imperium Atlantydy było bardzo rozległe. Jej główne wyspy miały znajdować się na wybrzeżach Północnej, Centralnej i Poludniowej Ameryki.

Według Bashara najbardziej zbliżona do architektury Atlantydy jest architektura Azteków. Duże kamienne bloki oraz piramidy, które można znaleźć w Ameryce Środkowej i Południowej – podobne konstrukcje można było zobaczyć w czasach Atlantydy.

Co ciekawe, okazuje się, że pewna grupa ludności Atlantydy przedostała się po katastrofie w rejony Morza Śródziemnego, a dokładniej na Kretę.

Najbliższą reprezentacją jest to, co nazywacie architekturą minojską, a konkretnie Świątynia w Knossos na Krecie. W tej świątyni ujrzysz obraz starożytnej kolonii Atlantydy. Związana jest z labiryntem i legendą o Minotaurze, ponieważ Atlantydzi byli czcicielami byków.

Wielka Zagłada

Wszystko zaczęło się kiedy w naszym układzie słonecznym pojawiła się kometa. Miała ona tak zwaną ekscentryczną orbitę, przecinającą ścieżkę Ziemi dwa razy w roku. Jej fragmenty okresowo bombardowały powierzhnię naszej planety. Ponad dwie dekady, dwa razy w roku, w Ziemię uderzały części komety, które przedostawaly się przez atmosferę.

Początkowo te uderzenia były stosunkowo niewielkie i głównie skierowane na północne obszary pokryte lodem i wschodnie wybrzeże Ameryki, powodując tsunami. Jednak nadeszła przełomowa chwila, kiedy główna część komety, największy jej fragment, weszła w atmosferę Ziemi. Ta olbrzymia bryła uderzyła w Atlantyk, tworząc krater na dnie oceanu i wywołując katastrofalne tsunami.

Bashar dodaje, że tsunami te promieniowały od Oceanu Atlantyckiego, osiągając fale o wysokości co najmniej 90 metrów (300 stóp).

Wszystko, co istniało na tych obszarach w tamtym czasie, uległo niemal całkowitemu zniszczeniu. To dlatego nie zostało prawie nic [z atlantydzkiej cywilizacji istniejącej] na tych obszarach. Wyobraźcie sobie, że Wasze miasta są przez 20 lat bombardowane uderzeniami komet. Niewiele by z tych miast zostało.

Warto nadmienić, że tsunami, które uderzyły w zachodnią Europę, Afrykę oraz Morze Śródziemne dały początek idei legendarnego Wielkiego Potopu.

Eksodus i Rozprzestrzenianie Wiedzy

Atlantydzi obserwując przez dwadzieścia lat trajektorię niszczycielskiej komety zdawali sobie sprawę, że ich świat ulega anihilacji. Wiedzieli, że ich czas się kończy.

Wielu z nich uciekło do różnych regionów Ziemi, zachowując swoją bogatą kulturę i zaawansowaną wiedzę. Wyruszyli do Ameryki Południowej, Środkowej, Afryki i Europy, kładąc podwaliny pod kultury, które miały nadejść.

Jedną z takich cywilizacji był starożytny Egipt, do którego Atlantydzi przynieśli swoją wiedzę, technologię i umiejętności architektoniczne, przyczyniając się do budowy wielkich piramid.

Taurydy i zły omen „spadających gwiazd”

Czy wiesz czym są Taurydy? To deszcz meteorytów, rój, który pojawia się na niebie w październiku i listopadzie. Okazuje się, że nie jest to przypadek. Według Bashara:

Deszcze Taurydów to pozostałości po głównej komecie niegdyś zagrażającej Ziemi. Jednak teraz są to tylko maleńkie fragmenty, które spalają się bezpiecznie w atmosferze, tworząc zachwycający spektakl na niebie

Dziś przypominają nam one o komecie, która zniszczyła wielką starożytną cywilizację – są echem czasów upadku Atlantydy. Pamięć o tym wydarzeniu jest tak silnie zakorzeniona w zbiorowej świadomości naszej cywilizacji, że przez wieki symbol komety na niebie uznawany był za zły omen.

Pamięć o tej komecie jest jednym z powodów, dla których komety zyskały reputację złych omenów, zwiastunów zniszczenia. To przeświadczenie pochodzi konkretnie od tej komety, która zniszczyła Atlantydę.

Naukowcy, Młodszy Dryas i katastrofa atlantydzka

Z informacji Bashara dowiadujemy się, że:

Wiele przeróżnych idei, różnych legend odnośnie komet i pokrewnych koncepcji wywodzi się właśnie z tego okresu, który nazywany jest przez Waszych naukowców Młodszym Dryasem.

Czym jest Młodszy Dryas? Zanim przejdę do przekazow Bashara, sprawdźmy co świat nauki mówi nam na ten temat. Młodszy Dryas to okres klimatyczny, który miał miejsce około 12 900 – 11 700 lat temu. W tym czasie nastąpiło drastyczne ochłodzenie klimatu. Jedną z hipotez dlaczego tak się stało jest koncepcja Richarda Firestone’a przedstawiona w 2007 roku. Według niej na Ziemię upadł duży meteoryt lub nastąpiła eksplozja roju (dreszczu) komet w atmosferze Ziemi. Ta kosmiczna katastrofa sprzed 13 000 lat miała wywołać nagłą zmianę klimatu i globalne ochłodzenie.

Brzmi to niesłychanie znajomo, prawda? Bashar tak o tym mówi:

To radykalnie zmieniło Wasz klimat. Uderzenia komet, które trafiały w grube zlodowacenia na kontynencie północnoamerykańskim, spowodowały powodzie. Z czasem [woda z topniejącego lodowca] przedostała się do oceanów, powodując podniesienie ich poziomu do tego stopnia, że ​​obecnie znajduje się on od 250 do 300 stóp, [tj.75 do 90 metrów], wyżej niż w tamtym czasie. Zatopieniu uległo większość wysep atlantyckich, które istniały na Oceanie Atlantyckim. I to jest jeden z powodów, dla których tak trudno jest Wam dzisiaj znaleźć jakiekolwiek pozostałości po tej cywlizacji, chociaż pewne rzeczy nadal istnieją w obszarach, których jeszcze nie odkryliście.

Co więcej, kilka lat temu w północnej części Grenlandii pod lodowcem Hiawatha odnaleziono krater o szerokości 31 km i głębokości 300 metrów. Krater został wyjątkowo dobrze zachowany z uwagi na warstwę zlodowacenia, pod którą się znajduje. Naukowcy podejrzewają, że krater mógł powstać 13 000 lat temu. Nasuwa się pytanie: czy to właśnie tu się wszystko zaczęło? Czy był to początek końca, o którym wspomina Bashar?

Mistyczne powiązania w naszej pamięci

Koncepcja opisana przez Bashara to z pewnością fascynujący obraz ukazujący naszą przeszłość w zupełnie nowym świetle. Uwidacznia ona jak bardzo zawiłe relacje mogą istnieć między wydarzeniami historycznymi, tradycjami kulturowymi i zjawiskami, które dostrzegamy w naszym otoczeniu, na ziemi czy niebie. Często warto nachylić się nad tajemnicami przeszłości, ponieważ możemy odkryć niezwykłe związki historii z naszym codziennym życiem.

A.

---

Źródła:

1.Last Days of Atlantis, 2019, bashar.org, więcej tutaj

2.https://pl.wikipedia.org/wiki/Kompleks_Tauryd%C3%B3w

3.https://pl.wikipedia.org/wiki/M%C5%82odszy_dryas

4.https://www.o2.pl/artykul/w-grenlandie-uderzyl-ogromny-meteoryt-odkrycie-potwierdzone-6317122712741505a